By 
Ku: Tatang Sumarsono
“Kumaha yeuh program ti calon wanitana?” nanya ka dua kandidat séjénna.
“Abdi mah badé ningkatkeun pemberdayaan perempuan,” témbal Maharani. “Harus diupayakan agar perempuan itu beremansipasi. Harus maju, tidak kalah oleh laki-laki. Apalagi pada jaman globalisasi sekarang ini. Karena itulah saya maju ke dunia politik, ” pokna sumanget, tapi kalimahna jiga beunang ngapalkeun.
“Hébat, hébat …,” ceuk Néng Wartawati.
“Ibu Calon, satuju teu kana poligami?” Wartawan Dobrak nanya.
“Jelas henteu. Éta melanggar asas keadilan, dan bisa ngaganggu stabilitas,” témbal Maharani.
“Kumaha pami carogé Ibu poligami?” nanya deui.
“Ouw …. Mendingan papisah aja,” témbalna deui.
“Asyiiiikkkk ….”
“Heup heula sual éta mah! Apan nu dibahas ku urang mah program partéy,” Bung Ketua ngahuit.
“Habis sih … abdi ditanyain sual itu,” omong Maharani bari ngadilak.
Bet kabeneran Dulkonang keur melong ka Maharani pisan, atuh jadi peupeureudeuyan.
“Sok ah, dilanjut deui!” ceuk Dén Haji.
“Kumaha yeuh, pamendak tokoh wanita kita yang satu lagi,” ceuk Wartawan Dobrak.
“Sami wé sareng pemandak lanceuk abdi, Tétéh Mahisya Maharani,” témbal Loli Mulyawati. “Peran wanita kedah langkung ditingkatkeun, apan hak-hak dasarna mah sami waé sareng pameget, dina pendidikan sareng profési, misalna. Ari abdi mah apan ahli ékonomi. Janten program nu badé langkung ditandeskeun téh mengenai pemberdayaan ékonomi keluarga.”
“Kumaha tah carana?” Néng Wartawati nanya.
“Di antawisna ku ngalangkungan kagiatan ningkatkeun produktivitas keluarga, misalna waé ku industri rumahan,” témbalna.
“Tiasa dipasihan conto?”
“Upamina waé ngamangpaatkeun lahan pakarangan, dipelakan tanaman produktif, minimal kanggo kaperyogian rumah tangga sadidinten. Ya, bangsaning lalab-lalaban, atanapi bahan bungbu dapur, atanapi kanggo obat-obatan herbal. Dina ékonomi gé tiasa waé ku jalan ngiring dina kagiatan bisnis. Komo ayeuna mah apan tos ramé médsos. Tah, éta tiasa dianggo sarana berbisnis. Ku cara kitu, ékonomi keluarga bakal tiasa ningkat,” témbalna, angger tatag.
Dén Haji mani unggut-unggutan, duméh ingkang putra katempo pinterna. Si Nénéng téa inteléktual, ceuk dina haténa. Teu mubah nyakolakeun béak puluh-puluh juta téh. Anu matak, rék kumaha waé carana, Si Nénéng mah kudu jadi anggota législatif.
“Abdi mah sasaran utama kompanyeu téh ka ibu-ibu. Éta téh hiji poténsi anu ageung pikeun meraih suara dina Pemilu. Di ieu kacamatan, hak pilih istri langkung seueur batan pameget,” pokna deui.
Nu araya di dinya gé sarua unggut-unggutan deuih.
“Kumaha yeuh, para kader sareng simpatisan partéy siap mendukung?” ceuk Wartawan Dobrak.
“Siaaaappp …!”
**
Mangsa derna kompanyeu, opat calon ti Parsaman téh aya bédana dina prak-prakanana. Bung Océng mah mindeng ngabringkeun anu tarumpak motor, lolobana diiluan ku tukang ojég. Dina geus jol ka lapang anu rék dipaké hiburan téh atuh mani ramé. Tah, ari Mahisya Maharani programna leuwih loba manggungkeun éléktunan. Sarua deuih ramé ku anu jarogéd. Néng kandidat téh leuwih mindeng kénéh nyanyi batan pidato pikeun ngadadar program mun kapilih jadi anggota législatif.
“Jadi teman-teman, mau nyanyi atau pidato? Hayoh jawab …!”
“Nyanyiii ….”
“Goyaaang ….”
“Okéh, okeh …. Pokonyah jangan lupa, nanti harus coblos siapa …?”
“Maharani …,” témbal nu hadir mani réang.
“Nomor berapa …?”
“Limaaa ….”
Der deui musik. Nu jogéd tambah maceuh, sanajan panas poé ngabebetrak.
Mun Loly Mulyawati, kompanyeuna téh bari ngabagikeun sembako. Béas mah, minyak kalapa mah, malah jeung deungeun sangu atahan. Sarua ramé deuih ieu gé. Anu datang téh mani ngagimbung, ngagimbung waé.
“Mani asa kabanjel-banjel,” ceuk tas lalajo kompanyeu, balikna ngajingjing kantong anu ngahaja disablon, digambaran beungeut kandidat.
Bangsaning alat olahraga, malah jeung sajadah, loba anu dibagikeun ka masarakat. Geus karuhan ari kaos jeung kalénder mah. Anu jaradi tim kerjana ogé bangun paciweuh pisan, bari hojih deui. Mang Upang minangka koordinatorna.
Isukan giliran Dulkonang jadwal kompanyeu téh.
“Ari ceuk uing mah, euy, nanaonan maké kudu pidato dina panggung sagala,” omong sobatna.
“Naha manéh maké nyarita kitu, Tang?” Dulkonang gasik nanya.
“Geus bosen. Pék geura, nu dipidatokeun ku saban kandidat téh méh kitu-kitu kénéh. Leuheung mun ngadéngékeunana ngalartieun éta téh. Boa kétang nu pidatona ogé teu enya-enya ngarti,” témbal Tatang.
“Heueuh, da. Boa uing gé tacan enya-enya ngarti kana bahan anu kudu dipidatokeun dina kampanyeu téh. Pokona mah démokrasi, partisipasi, législasi wé.”
“Ti mana geuning geus boga bahan?”
“Apan dibagi ti partéy. Aya nu disebut materi umumna apan. Hanas ku urang rék disambaraan deui ngarah dianggap nyari, nya alus waé. Tapi ah, uing mah boro-boro bisa nyambaraan, da karék maca materi umumna gé teu sagemblengna ngarti. Mending dititah nyalung uing mah.”
“Komo kitu. Geus waé tong pipidatoan sagala. Pokona mah béjakeun ka balaréa yén énté ayeuna jadi calon, terus ajakan sangkan maranéhna daékeun milih énté.”
“Heueuh ari kituna téa mah. Tapi da rék nyalung gé apan euweuh baturna. Mun ménta ka babaturan sina marengan nyalung, apan kudu dibayar.” (nyambung)
*Tatang Sumarsono, dosen, jurnalis, carponis, novelis, budayawan jeung sastrawan Sunda, dua kali dileler Hadiah Sastra Rancage, dumuk di Bandung, Jawa Barat.
Comments